Μία ιστορία αλλιώτικη...

Σαν αρχή πρέπει να πω οτι για μένα ως Ελληνίδα του εξωτερικού, η εξαπλωση του ιντερνετ ειδικά στην Ελλάδα ήταν θεόσταλτη. Ετσι εδώ και χρόνια λοιπόν παρακολούθω μέσα απο πληθώρα εφημερίδων αλλά και πιο προσφατα τα τελευταια τρια χρόνια απο μπλόγκς, το τι γίνετε στη πατρίδα μου. Και παρόλο που μένω μακριά, πολλά γεγονότα και του παρελθόντος αλλα και τώρα στο παρόν που έχουν γίνει στην Ελλάδα, με χτυπάνε ίσως και περισσότερο απο Έλληνες που μένουν μέσα στα Ελληνικά σύνορα, πιθανότατα για συναισθηματικούς λόγους. Τους τελευταιους μήνες λοιπον, και εγώ και ο άντρας μου καταβροχθίζουμε τις ιντερνετικες πηγές μας - κατα κάποιο τρόπο σαν μακρινό κοινό σε ένα εγχώριο έργο που απο την μια το ψιλιαζόμασταν οτι θα το δούμε, απο την άλλη δεν περιμέναμε την έκταση και το δράμα που θα έπαιρνε αυτο το έργο.

Και έτσι συνεχίζω να διαβάζω και να προβληματίζομαι, να σκέφτομαι λογους και αιτίες, λύσεις και προτάσεις. Και είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω, που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε κάτι - Σαν να'σαι σε σπίτι-αχούρι και να μήν ξέρεις απο που να ξεκινήσεις. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να θέσω τους προβληματισμούς μου σε στυλ ερωτήσεων κρίσης - και όποιος θέλει ας τα σκεφτει όποιος τις διαβάσει.

Υποσημείωση: Για να σας προετοιμάσω...το πιάνω απο την αρχή το θέμα, πηγαίνοντας πολλά χρόνια πίσω...

1. Τι σήμανε για τον Νεο-ελληνικό λαό να τον πείσουν ωστε να πιστεύει στη πλειοψηφία του ότι το Βυζάντιο είναι εξισωμένο με την Ελλάδα;
Αποψή μου: Δεν ήμασταν ποτε το Βυζάντιο - δεν είχαν οι Ελληνες Βυζαντινή αυτοκρατορία - η Ελλάδα όπως την ξέρουμε σε Ορθόδοξη εκκλησιαστική κατοχή ήτανε για αιώνες - κακώς και μας πιπίλισαν το μυαλό να κοιτάμε τη Κωνσταντινούπολη ως κάτι δικό μας που "πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα'ναι" - Μέσα απο τα χρονια του Βυζαντίου σβήστηκε η επαφή μας και αν θέλετε και το συλλογικό συναίσθημα μιας συνέχειας του Ελληνικού λαου απο την αρχαιότητα. Και λαός χωρίς ρίζες...

2. Γιατί δεν μάθαμε πιο λεπτομερειακά στα σχολικά βιβλία πως ζούσαν οι Ελληνες στο Βυζάντιο αλλα και μετέπειτα κάτω απο την Οθωμανική κυριαρχία;

3. Έγινε η Ελληνική επανάσταση, δημιουργήθηκε ενα νεο κράτος, η νεα Ελλάδα. Τι τον θέλαμε τον Γερμανό βασιλιά;; Γιατί δεν χτίσαμε το κρατος μας μόνοι μας, με δικά μας συστήματα και πήραμε αντι αυτού νομικα, εκπαιδευτικα, οικονομικά συστήματα ξεπατικοσουρες απο τους ξένους;;

4. Γιατί να μην νιώσουμε την ζωή και τη γή μας στα δικά μας χέρια;;

Που το πάω;; Εδώ και χρόνια έχω καταλάβει ένα πραγμα. Ο Έλληνας δεν αγαπάει την Ελλάδα, δεν την πονάει και δεν την νιώθει δικιά του. Είναι αλλονων, το δικό του τομάρι κοιτάει ο Ελληνας, τη δικιά του τσέπη. Δεν υπάρχει συλλογικότητα, δεν υπάρχει συμφωνία.

Φανταστητε ένα λαό που ξεκινάει απο θαύματα σαν την φιλοσοφία, την ιατρική, το δράμα ως τέχνη, την αρχιτεκτονική, τα μαθηματικά - ότι πιο ανατρεπτικό και προοδευτικό ήταν ο τοπος της Ελλάδας στην αρχαίοτητα και οι Έλληνες παρόλο που δεν υπήρχαν σαν κράτος όπως το ξέρουμε σήμερα έλεγαν "Πας μη Έλλην βάρβαρος" ακριβώς γιατί ήξεραν την διαφορετικότητα τους και είταν περήφανοι γι'αυτή.

Και μετά βάλτε και μετράτε αιώνες: Ρωμαϊκή κατοχή, Βυζαντινή κατοχή, Οθωμανική κατοχή και βλέπετε οτι για μιλάμε για κατοχή πάνω απο 1000 χρόνια.

5. Τι ταυτότητα έχει ένας λαός και πως αντιλαμβάνετε τις ρίζες του όταν του ξέγραψαν το παρελθόν του για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;

Στο BBC εδώ και αρκετά χρόνια είχε ντοκυμαντερ για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Ο Οθωνας λοιπον, νεος βασιλιάς τοτε της Ελλάδας, νεό κράτος - έκανε μια τελετή στην Αθήνα-χωριό. Τον Παρθενώνα τον γνώριζαν οι Αθηναίοι χωριάτες, τον σέβονταν, δεν ήξεραν όμως την ιστορία του, δεν ήξεραν ποιοι την έχτισαν και γιατί ήταν εκει πάνω! Και ο ξενόφερτος βασιλιάς ανεβηκε στο Παρθενώνα και συμβολικά - χωρίς να ξέρει πως αλλιώς θα φυτεψει εθνική συνείδηση στον Νεο-ελληνα, χτύπησε μια απο τις κολώνες του ναου με τη γροθιά του 3 φορες μπροστα σ'ολο το πληθυσμό της Αθήνας που είχε μαζευτεί. Αυτή ήταν η επίσημη στιγμή γέννησης του Νεο-Ελληνικού κράτους - παιγμένη απο Γερμανό - προορισμένη για μας, να μας δειξει οτι προερχόμασταν απο θαυμαστό λαό.

6. Ο κουρελής ο Ελληνας ο αγραμματος όταν ακούει οτι προερχόμαστε απο τετοιο μοναδικό λαό τι σκεφτετε; Τι χαρακτήρα διαμορφώνει;
Δεν ξέρει...μεχρι πρότεινος κοιταγε τη δουλειά του, τα πρόβατα του, το χωράφι του - και ξάφνου του λένε πως τουτοι εδώ οι Ευρωπαίοι του χρωστάνε πολλά! Ευγνωμοσύνη ολάκερη και βάλε! Και λαμπουν τα μάτια του χωριάτη, που έχει αναγάγει τη κουτοπονηριά σε επιστήμη - καλή η κουτοπονηριά εν καιρώ κατοχής αλλά...Μπαστακώθηκε ο Γερμανος, μπαστακώθηκε και η αυλή του για να δοιικήσουν τον Ελληνα χωριάτη. Και αυτός τώρα του λένε για μεγαλεία, για Ελληνικό όνειρο, για τα παλι δικά μας θα'ναι, παγκόσμια δύναμη αμα μπορούσαμε θα γινόμασταν. Και καβαλάει το καλάμι, και ανεβαίνει στην αρχαία Ελληνική διαθήκη πάνω αυτός που βάζει για υπογραφή σταυρό, φοράει σακάκι πάνω απο τη φουστανέλλα και στρίβει το μουστάκι περήφανα όταν βλεπει ξένους. Και οι ξένοι μέσα στο ανιδαιο και αφελή ρομαντισμό τους σπευδουν να κάνουν την Ελλάδα μοντέρνο κράτος, να είναι εφάμιλλο της Ευρωπαϊκής οικογένειας - ο χαμένος γιος της Ευρώπης, το καλύτερο μυαλό, το πιο ταλαντούχο παιδί γυρνάει στις αγκαλιές της. Και του φορμάρουν συστήματα που δεν του πάνε, δεν τους καταλαβαίνει ο Ελληνας, αλλά με το μυαλό της κατοχής επι μια χιλιετια κάνει αυτό που έκανε πάντα. Αλλος ένας άρχοντας στο σπίτι. Αρχοντας και ο Τουρκος, αρχοντας και ο βασιλιας, αρχοντας και η κυβέρνηση. Δεν τα νιώθει δικά του. Αλλά αν αυτός ο αρχοντας του φερθει καλά, καλός έχει...και αρχίζουν τα ρουσφέτια...δώσε μου να σου δώσω. Μαζί σου είμαι αρκεί να με ωφελήσεις.

Και έρχοντε οι καινούργιες γενιές...και ο Ελληνας χωριάτης με το καινούργιο status του τώρα, θέλει καλύτερα για τα παιδιά του. Να γίνουν λαμπροι, να μορφωθούνε και έντέλει να πλουτήσουν. Και τους στέλνουν να γίνουν γιατροι και δικηγόροι, αρχιτέκτονες και δάσκαλοι, υπάλληλοι με το τσουβάλι. ο Αρχοντας με τους φιλους του που κυβερνανε υποσχέθηκαν, θα σε εξασφαλίσει. Και παιρνουν οι Ελληνες στραβά στα δικά τους χέρια την αμοιρη Ελλάδα. Και τρέχουν να προλαβουν τους έξω, να τους μοιάσουν γιατί δεν μπορεί εμείς με τη λαμπρή τώρα κληρονομιά να'μαστε ψαράδες και αγρότες, τεχνίτες και μεροκαματιάριδες. Οι τέχνες πετάγοντε στο περιθώριο, τι να τις κάνουμε αν δεν μας δίνουν status και ψωμί;

Και οι πολιτικοι που ξεροσταλιάζαν πότε θα πάρουν την εξουσία, αρχίζουν να κάνουν τα στραβά μάτια, να βουτάνε και τα δέκα δάχτυλα στο κορβανά με το μέλι. Και για να'χουν και το κεφάλι τους ήσυχο, αφήνουν και τους πολίτες να ακολουθουν. Ουτος η αλλιως όλη η Ελλάδα μπατζανάκηδες και κουμπάροι με κάποιον πολιτευόμενο ήμαστε. Η ήμασταν συμμαθητές, ή μαζί στο στρατό φαντάροι. Το πλιάτσικο γενικά θα μαθευονταν στον ευρύτερο κύκλο. Δώσε λεφτα, κάνε τα στραβά μάτια σε κομπίνες, φοροδιαφυγες και έχεις και ψηφοφόρους και έμπιστους. Βάλε όσους μπορείς μέσα στο παιχνίδι για να'σαι ήσυχος. Και ξάφνου βγαίνουν οι Νεοελληνες του Κλικ και του κοτσομπολιου. Με τις Φα-κα-δο-ρο και τα ακριβά αμάξια και τα πηδήματα στη Μύκονο, και τα μπουζουκια με τις μπουκάλες να ρέουν ενδιάμεσα απο 100 "μαλάκα μου" και "μανάρι κούνα το να καουν τα κάρβουνα"

Και έτσι μπήκε όλη η Ελλαδα μέσα...σε μια τεράστια κομπίνα, όλοι κοβαμε απο δω και απο κει, όλοι λέγαμε το ψεματάκι μας, όλοι μας ζητήσαμε μια βοηθεια να μπει ενας δικος μας στο ταδε και το δινα οργανισμο. Και πήγαινε η Ελλάδα μπροστά σαν το Γυμνό το Βασιλια με τις δήθεν χλαμίδες και τα χρυσάφια να αστραφτουν. Και αν καμοια φορά μας σακουλεύονταν οι ξένοι, γυρνάγαμε το δάχτυλο στους ναους και στα μνημεία, στην Ολυμπία και στο Παρθενώνα και στον Μ. Αλεξαντρο πάνω στο Βουκεφάλα και λέγαμε για χαμένες φυλές στο Αφγανιστάν απόγονοι του, "μας χρωστάτε!!! και κοιτα μην ξυπνήσουμε και γίνουμε δύναμη!" ή την άλλη τσίχλα χρόνια τώρα "Δεν μας αφήνουν οι ξένοι να ορθοποδήσουμε" αρνουμενοι να δούμε την οπισθοδρομικότητα μας, την θρησκομανία μας, την παγαποντιά μας, τον οχαδερφισμό μας, το γεγονός οτι ήμασταν όλοι ενας τεκές, κυβερνώντες και λαός και γύρναγε ο δανεικός λουλάς και απο το πολύ καπνό στραβωθήκαμε και δεν βλέπαμε πια ο ένας τον άλλον. Μάστουρα, στο κόσμο μας και αγιος ο Θεός! Ετσι καταλήξαμε! και μέσα στη μαστούρα μας ονειρευόμασταν το μήνυμα του Οθωνα...πως τα πίναμε κάποτε παρέα με Πλάτωνα και Αριστοτέλη, ο Σοφοκλης κολλητός και η μάχη της Σαλαμίνας και των Θερμοπυλών ποδοσφαιρικοι αγώνες που βάλαμε το γκόλ μας άνετα. Γεια σου ρε Λεωνίδα με τους ωραίους σου!!

Και αφού μείναμε χωρίς λαμπρες προσωπικότητες εγχώρια, πιασαμε τους αμοιρους τους αρχαιους, πλαι πλαι με τα τσουλια και τους μαιντανους του ελληνικου σταρ συστεμ και των πρωιναδικων τις TV, μαιμουδες δημοσιογραφους που μόλις μάθανε να αρθριζουν τις λεξεις, πιασανε ύφος και βγήκανε στο γυαλί να τα πούνε και σε μάς που δεν ξέρουμε.

Και μόλις το μυαλό κουκούτσι που κουβαλάγαμε εκανε γκελα στο κρανιο, ξύναμε το κουτελο και λέγαμε: "Κουράστηκα και σήμερα, πάμε για φραπεδιά;"

Αυτά είναι....

Σκέψεις επί των ημερών...

Τι στο διαλο είναι αυτή η γ****ενη Παγκόσμια κυβέρνηση που ακούω εδω και χρόνια βρε παιδιά; Τι με θέλουν εμένα, και σενα και τον αλλον και την αλλην κι ολους μας πάνω σ'αυτο το πλανήτη, μπορεί κανεις να μου πει; Για ποιο λόγο; Για το χρήμα; Για την δύναμη; Ποια δύναμη; Τι να την κάνουν τη δύναμη; Τι να μας κάνουν; Ολοι λένε για σκλάβους αλλά ρε παιδιά δεν το καταλαβαίνω...Σκλαβους που; Σε ορυχεία; Σε εργοστάσια; Σε τι σκλαβους; Μην τελικά αυτοι που φοβίζουν είναι αυτοι που πρέπει να φοβόμαστε;

Ας πάρουμε όλοι μια ανάσα κι ας σκεφτουμε τι γίνετε με ψυχραιμία και λογική...

Είναι σχεδόν σίγουρο πως βρισκόματε σε σταυροδρόμι, όχι μόνο οι 'Ελληνες αλλά όλη η υφήλιος...οκ, ως εδω καλά. Είναι πασιφανές πως το ανθρώπινο γένος πρεπει να αλλάξει μυαλά και τρόπο ζωής γιατί χανόμαστε ως πλανήτης, όχι μόνο ώς χώρα...Και λεω τώρα εγώ με το λιγοστό μυαλό μου...μην και αυτοι που απειλούν με θεωρίες συνωμοτικές, θέλουν να επικρατίσει το status quo οπως έχει;

Αυτά που βιώνουμε είναι το μέγαλο πρόβλημα του καπιταλισμού ώς οικονομική θεωρία. Δεν δαιμονίζω τον καπιταλισμό αλλά είναι φανερό πως ο ανθρωπως είναι απληστος όταν τον αφήσεις ελευθερο. Η απληστία δημιουργεί και διαφθορά. Και η διαφθορά όπως και το ψέμα ωσάν νόμος της φύσης κάποια μέρα ξεσκεπάζοντε και τότε επερχετε κριση.

Ξεχάστε τα περί πολιτισμού...όλα ένα επίστρωμα είναι να καλύψουν το γεγονός οτι παραμείναμε ζώα. Και όταν βάλεις ζώα σ'ενα ελεύθερο σύστημα, δημιουργείτε χαος. Ναι πιστεύω στη παγκοσμιοποιηση γιατι όλοι πάνω σ'αυτο το ταλαιπωρο πλανήτη ζουμε και αλληλοεπηρεάζουμε ο ένας τον άλλον. Είναι ζωτικής σημασίας να καταλάβουμε πως όλοι μας είμαστε αδέρφια, όλοι οι λαοι.

Αν θέλετε να χτυπήστε το σύστημα, ξεπληρώστε τα δάνεια σας και κοψτε τις κάρτες και ζήστε μ'αυτα που έχετε. Τερμα πια η απληστία και ο πλεονασμός. Για το καλό όλων μας είναι αυτό.

Πείτε όχι στους στρατιωτικούς εξοπλισμους και στους στρατους παγκοσμίως. Να μην πάει να καταταγει κανεις, μα κάνεις! Ρουθουνι να μην εμφανιστεί στα στρατόπεδα ανα το κόσμο. Ετσι χτυπιέτε το σύστημα!

Δυο πράγματα δυναστεύουν το πλανήτη και ως επακολουθο τις χώρες:

1. Ακρατος καταναλωτισμός - Αυτή είναι η αληθινή σκλαβια και σ'αυτους που φωνάζουν για την παγκοσμιοποιηση ως απειλη, η παγκοσμιοποιηση του χρεους που κουβαλαει ο καθενας μας σε καρτες και δάνεια είναι εδω και μάλιστα πολλά χρόνια τώρα.

2. Πόλεμος - έτσι θησαυρίζουν αυτοι που θησαυρίζουν..όχι απο μια παγκοσμια κυβέρνηση που έρχετε. Ορθωθήτε εναντίον παντός πολέμου, τερμα οι πακτωλοι χρημάτων που ρεουν στις βιομηχανίες οπλων. Ετσι κρατουν χώρες φυλακισμένες σε φαυλους κυκλους φόβου, βίας και χρεους.

Δύο δυνατά και ενεργητικά όχι αρκουν για να αλλάξουμε δρόμο...και όσοι μιλουν για κρυφο-Εβραϊκες συνωμοσίες πρεπει να καταλάβουν πως και αυτοι ανθρωποι είναι και αν καποιοι λενε πως είναι πολυ εξύπνος αυτός ο λαος...αν θεωρήσω πως αυτες οι συνωμοτικές θεωρίες περι Παγκοσμιας κρυφο-εβραϊκης κυβέρνησης είναι αληθινές, τοτε οι Εβραίοι είναι βλάκες με περικεφαλαια γιατι δεν έχουν καταλάβει πως αυτος ο πλανήτης έχει όρια...απολυτη δύναμη και κουραφέξαλα...όποιος το πιστεύει αυταπατητε οικτρά...τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην είχα ανούσια στείρα παιδεία, χωρίς δημιουργικότητα με μονόδρομο ένα δημόσιο για επαγγελματική αποκατασταση.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην περάσω τις άθλιες εξετάσεις για μια θέση σ'ενα άθλιο πανεπιστήμιο που επικρατεί κομματισμός και μπάχαλο. Πήγα στα ΤΕΙ του Πειραιά κάποτε και είδα σκύλους να κατουράνε στους διαδρόμους, με μπλε και πράσινα και κοκκινα κομματικά θρανια και πλανόδιους με CDs και ένα σωρό άλλες βλακείες.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην πηγαίνω σ'ενα βουλευτη ή ένα δήμαρχο να παρακαλέσω για μια σκατοδουλειά.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην δουλεύω σαν το ραγια, να με φτύνει ο εργοδότης στα μούτρα για 5 ψωροδεκάρες.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην βλέπω εκτρώματα για πόλεις, χωρίς λίγο πράσινο, μεσα στο τσιμέντο και στις κακόγουστες αφίσες και πινακίδες παντου είδους.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να είχα και γω σωστές και ανθρώπινες συγκοινωνίες να μετακινούμε μέσα στη πόλη μου χωρίς να αναγκάζομαι να αγοράσω αυτοκίνητο στο οποίο θα παιρνάω τη μισή μου ζώη με την ευχή να μην έχει κίνηση στους δρόμους.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην υπήρχε η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία που σταματάει τη ζωή χιλιάδων νέων, ενα καθεστώς που διαιωνίζεται χρόνια.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην ακούω συνέχεια για τους παντούς είδους έχθρους που θέλουν ντε και καλά να μας πάρουν τα νησιά, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θράκη και δεν συμμαζεύετε...τέρμα με το τρόμο και το φόβο στη ζωή μας, νυσάφι!!

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην χρεωνόμαστε σαν μαλάκες για τους τρελλούς εξοπλισμούς, να’μαστε τάχατες έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους εχθρικούς μας γείτονες...τόσους πια πολλούς εχθρούς μόνο εμείς έχουμε πάνω στο πλανήτη.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην κάθομαι σε μια ουρά του δημοσίου να περιμένω πότε θα ευαρεστηθεί ο δημόσιος υπάλληλος να τελειώσει το αρχιδοξύσιμο του ενώ με κοιτάει με ύφος που στάζει χολή. Τράβα σε 5-6 ορόφους να μαζεύεις 500 υπογραφες και 200 ενσημα και 300 υπεύθυνες δηλώσεις για ένα κωλόχαρτο που θέλω.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μπορώ να παίρνω μια απάντηση σ’ενα ερώτημα μου που να ισχυει και όχι να ακούω 100 διαφορετικες αποψεις που τελικά τι στο διαολο ήθελα και ρώτησα ο μαλάκας, χειρότερα είναι.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να ζώ σ’αυτον το πανέμορφο τόπο που δεν τον αξίζουμε, με πολίτες που σέβοντε το περιβάλλον και το προστατεύουν όσο μπορούν.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην ακούω για χιλιάδες κακόμοιρα αδέσποτα και μη, να δολοφονουντε με παντως είδους απάνθρωπα μέσα.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μήν ακούω για πυρκαγιές που σαρώνουν τα δάση μας δεκαετίες τώρα, προβληματικη Πυροσβεστική, χωρίς ή με παμπάλαια μέσα να τρέχουν να σβήσουν μια φωτιά.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην ακούω το κάθε καραμπουρτζόβλαχο Ελληνάρα να μου λέει πόσο βλάκες είναι οι Αγγλοι, Γαλλοι, Πορτογάλλοι και βασικά όλη η υφήλιος βλάκες είναι εκτός απο μάς τους δοξασμένους απογόνους μια πάλαι ποτε φυλής που έτυχε να ζει στα μέρη μας και έσπειρε το πολιτισμό στο κόσμο όλο. ΕΛΕΟΣ!!!

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μήν έχω διακόσια κωλοκάναλα στη τηλεόραση γεμάτα σκουπίδια που καλά θα κάνουν αυτοι πού’χουν μυαλό να τα αποφεύγουν γιατι βλάπτουν σοβαρα τη ψυχική και διανοητική υγεία.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μήν μένω σε μια χώρα που ασχολείτε με παντώς είδους καθυστερημένους που δομούν το λεγόμενο “star system” μιας χώρας που τα νιάτα της φιλοδοξούν ή να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, ή να γίνουν το επόμενο Top idol.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να ζουν και οι μετανάστες με σεβασμό και ελπίδα για το μέλλον τους, αυτοί που με δυο μπογαλάκια πήραν των οματιών τους και διάλεξαν αυτή τη μικρή χώρα της Μεσογείου ως την σωτηρία τους απο τα βάρβαρα καθεστώτα που υπάρχουν στις χώρες τους.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να πηγαίνω στις παραλίες το καλοκαίρι και να μην έχω το φασισμό της κάθε παραλιακής καφετέριας να παίζει κλαμπατζίμπαλα στη διαπασών για 100 μαιμούδες που πηδανε στα τραπέζια μέρα μεσημέρι και πουλάνε αξιοθρήνητη μούρη.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να περπατάω στο δρόμο χωρίς να με κοιτάνε όλοι σαν ουφο επειδή τυχαίνει να μην ακολουθώ τη μάζα ως προς την εξωτερική μου εμφάνιση.
Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην ζω σε αστυνομο-χουντα, που σε σταματάνε εν ετη 2010 στη ψύχρα για εξακρίβωση στοιχείων γιατι δεν τους αρεσε η μούρη σου ή γιατί θέλουν να πουλήσουν τσαμπουκά.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να ζουν οι συνάνθρωποι μας με ειδικές ανάγκες μια γεμάτη ζωή, αξιοπρεπή ζωή, με μια πολιτεία που φροντίζει γι’αυτους και δεν τους κλειδώνει στα σπίτια τους γιατί δεν υπάρχουν μέτρα βοηθειας για κείνους.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μην χρειαζετε να τα στάξω στον καραμαλάκα γιατρό για να φροντίστει ο ανθρωπός μου, για να μην χρειάζετε να λαδώσω το κάθε λογής κάθαρμα για να πάρω μια άδεια που χρείαζομαι για το σπίτι που με ζόρια και αγώνες κατορθώνω να φτιαξω.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να’χω μια Βουλή με πολιτικους σεβάσμιους και αξιοπρεπεις που να κυβερνουν αυτη τη χώρα με πυγμή, σθένος και με στόχο το καλό όλης της χώρας. Αιντε και δεν ξέρουν ουτε τη λέξη – παραίτητηση – αλλά εί ναι ο καθρέφτης μας, βάλτε το καλά στο μυαλό σας.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να υπάρχουν άνθρωποι που αντρίκια να βγαίνουν παντου και να λένε “ναι φταίω”

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να μπορώ να λέω ευχαριστώ και παρακαλώ, να μιλάω χαμηλόφωνα, χωρίς επάρσεις και με ευγένεια χωρίς να με κοιτάνε σαν εξωγήινο.

Θα'θελα η πατρίδα μου να μην ήταν η Ελλάδα που ξέρω...για να υπάρχει παιδεια στο θέμα των ναρκωτικών, σωστή φροντίδα για τους ναρκωτικοπαθείς μας, και όχι κοινωνικός αποκλεισμός και άδικο απολίτιστο στίγμα.

Και δεν τελειώνει εδώ η λίστα....μια χώρα ενα μεγάλο μπουρδέλο με 300 νταβάδες και χιλιάδες ακόμα καλοθελητες και καρεκλοκεντραυρους παντως είδους εδω και δεκαετιες. Τι καλά που θά’τανε αυτή η χώρα να μην ήτανε η Ελλάδα που ξέρω...αυτή η χώρα που ντρέπομαι να λέω πατρίδα μου...

Ένα Σάββατο απόγευμα

Happy New Year!

You may ask
How was 2009 for you?
And I'd say so-so
Would I want to go back?
Feck no!

Don't get me wrong now
I'm grateful to be here
Alive and well
Not a complaint from me you'd hear

It's a miracle I tell you
miracle the life of a day
so I paid my respects
Left the last year wherever it may lay

The new year's dawn pregnant
with hope for a better tomorrow
in love with our dreams
wishing to escape from sorrow

So I made a list
tried to close optimism in a bottle
what do we want?
what would warm our hearts' cockles?

At worst
let the new year to be like the last
At best
the seeds of our dreams to grow up fast

Healthy body and mind
put one brick each for the new day coming
make it better and make it true
Hope to know ourselves a little bit more
and if you put a smile to people's faces
then you've reached your destination's core

Keep all year round the one feeling
from the year's change, the one and only gift it brings
that of everything is possible
For when the New Year comes, that's the message your heart rings

Throw your ancors to the future
Because it is alive, it is clear
It is you who will sail through it
Cut out your own path and don't fear

So I wish you to be happy,I wish you to be well,
Stock up on courage, roll up the sleeves,
take a swig of optimism straight from its bottle
break a smile and blow the horn,
you ship is ready for the open seas
behind is last year's harbor the one it leaves...

Happy New Year to all, wishing you a good journey for 2010!!

In light of all troubled souls

The calm and constant coming and going of the sea keeps licking my toes. I stand there as the sun has started its decent deep into the horizon. The endless mass of water that spreads in front of me sparkles, light reflecting, twisting within the quiet ripples, painting them gold, a flock of golden sparrows flying low in front of my eyes. My soul opens up, flying far into her own horizon, her eyes wandering without rest, my breath relaxed like the cool wave that touches my feet, the ever rhythmical sound filling my ears.

And like an open ended hourglass, the millions of sand particles that make up my everyday life disperse into the air, leaving my mind empty, looking at the cloud of dust that travels, weakening as it moves further away from me.

The sun has set and the sky clings to its last brief moments of daylight, a daily journey of colours from golden yellow to white grey, to hues of violet splattering across, mingled with bright orange, until it goes all dark and the images disappear. If I could cry I would, my heart swells with a whirlwind of feelings amidst the relentless summer heat that has rubbed into my skin like permanent ink, I could feel it trickling down the length of my spine, tracing my hairline next to my temples.

I gaze upon the darkness, little pricklings of light flickering above me, planets and moons look down on me and I feel small, really small, smaller than a sand particle in that hugeness that surrounds us. We are all really small with huge great problems, or so we think...I hope one day we’re all good, once we all turn our eyes up and gaze to a summer’s night sky, then we may all realise what we are, where we’re heading and what we need to do with that hourglass for life that we carry inside...



In light of all troubled souls...

Καινουργια αρχή...

Μετά απο απουσία δυο κοντά τριών χρόνων, ξαναβρέθηκα στο μπλόγκ μου. Σκεφτόμουν να σβήσω τα παλιά ποστς, όχι πως είναι πολλά, αλλά σκεφτόμουν καινουργια αρχή...στο τέλος είπα ας τα αφήσω...Απο δώ και στο μετέπειτα, τα περισσότερα ποστς μου θα είναι στα Αγγλικά. Ο λογος είναι πως ο γραπτός μου λόγος είναι καλύτερος στα Αγγλικά μιας και ζω τη μισή μου ζωή ως τώρα στη Σκωτία. Λοιπόν, καινουργια αρχή με το τέλος του 2009, και την αρχή του τέλους της πρώτης δεκαετίας της καινουργιας χιλιετίας...ποιός ξέρει τι μέλλει γενέσθαι στα χρόνια που έρχοντε...εύχομαι να τα βρουμε με τους εαυτους μας σαν κοινωνία σ'ολο το κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα...